του Βασίλη Κορκίδη*
Δυο μήνες μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και κατόπιν πολλών επαφών της ελληνικής Κυβέρνησης με τους Ευρωπαίους εταίρους, αλλά και της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου, εξακολουθούν να κυκλοφορούν έντονα τα καταστροφικά σενάρια χρεοκοπίας από πιστωτικό γεγονός, λόγω αδυναμίας της Χώρας μας να εξυπηρετήσει τις τρέχουσες υποχρεώσεις του υπερβολικού χρέους μας. Κάθε λοιπόν καθυστέρηση στη διαπραγμάτευση, παρατείνει την αβεβαιότητα, ενισχύει τα διάφορα σενάρια φόβου και στεγνώνει από τη ήδη περιορισμένη ρευστότητα την εςωτερική αγορά.
Οι λεονταρισμοί όμως μέσω δηλώσεων, για πιθανή κατάληξη ρήξης με τους δανειστές δεν θα αποτελεί κατόρθωμα, αλλά αποτέλεσμα μιας πλήρους αποτυχίας στη διαχείριση της διαπραγμάτευσης. Ζητούμενο μετά από τη δραματική προειδοποίηση της Κομισιόν οτι το Ταμείο μας θα είναι άδειο σε δύο εβδομάδες, θα πρέπει να είναι η συμφωνία στη λίστα των μεταρρυθμίσεων που πειστικά, καλείται να προτείνει η Κυβέρνηση χωρίς εσωκομματικές διαφωνίες και να αποδεχθούν οι θεσμοί για την εκταμίευση των δόσεων που εκρεμμούν.
Αλλωστε ο κεντρικός στόχος του διαλόγου της Κυβέρνησης με την αγορά μέσα από τις δομές κοινωνικής εκπροσώπησης ευθυγραμμίζεται με την αναγκαιότητα για άμεση υλοποίηση πολιτικών που θα απεγκλωβίσουν όσο το δυνατόν νωρίτερα τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις από την ασφυξία στην οποία έχουν περιέλθει εξαιτίας συσσωρευμένων ανασταλτικών παραγόντων, όπως είναι η έλλειψη ρευστότητας, η δυσκολία πρόσβασης στη χρηματοδότηση είτε μέσω των τραπεζών είτε μέσω των κοινοτικών προγραμμάτων, η φοροεπιδρομή, η μείωση των εισοδημάτων, η γραφειοκρατία στο Δημόσιο και βεβαίως η αδυναμία εξυγίανσης του χώρου από πρακτικές παραοικονομίας.
Το τελευταίο διάστημα ως γνωστό παρατηρείται μεγάλη αναστάτωση στην αγορά, καθώς υπάρχει μια κλιμάκωση της απαίτησης πολλών οίκων για προπληρωμή παραγγελιών και πλήρη κάλυψη με έκδοση τραπεζικών εγγυήσεων από την πλευρά των ελληνικών εισαγωγικών επιχειρήσεων. Η αβεβαιότητα που επικρατεί σε σχέση με τις πολιτικές εξελίξεις και ειδικότερα με το αν θα προκύψει συμβιβαστική επωφελής προς τη χώρα συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους, που θα θέσει τέλος στα σενάρια καταστροφολογίας περί εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη και το κοινό νόμισμα, προκαλεί αναταράξεις στις συναλλακτικές επιχειρηματικές σχέσεις.
Η δυσπιστία σε βάρος της ελληνική οικονομίας μετά τη πρόσφατη υποβάθμιση της από τον οίκο Fitch σε CCC από B, είναι πάλι παρούσα. Λαμβάνει δε ανησυχητικές διαστάσεις ειδικά στον κλάδο του εμπορίου αλλά και στην εγχώρια βιομηχανία και μεταποίηση. Πόσο εύκολο είναι όμως σήμερα για μια εισαγωγική επιχείρηση να προεξοφλεί εις ολόκληρον και μάλιστα τοις μετρητοίς τις παραγγελίες που έχει ανάγκη από το εξωτερικό; Καθόλου. Η πραγματικότητα είναι ότι 200.000 μικρομεσαίες εισαγωγικές επιχειρήσεις αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές απαιτήσεις της λειτουργίας τους. Πέρα από το ζοφερή οικονομική κατάσταση που επικρατεί, 1 στις 5 εμφανίζεται αδύναμη να καλύψει τις οικονομικές της υποχρέωσεις και 2 στις 5 έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές σε εφορία και Ασφαλιστικά Ταμεία. Οι εισαγωγικές επιχειρήσεις καλούνται να βρουν τρόπους να ανταποκριθούν στην απαίτηση για έκδοση «ακριβών» εγγυητικών επιστολών και να αντιμετωπίσουν τη μείωση των ορίων ασφάλισης των πιστώσεων από το εξωτερικό. Τρόποι αντιμετώπισης μιας κατάστασης Αδράνειας, Απραξίας και Ασφυξίας της πραγματικής οικονομίας εάν δεν κλειδώσει μια νέα συμφωνία είναι αμφίβολο ότι υπάρχουν.
Η επιστροφή στη συναλλακτική εμπιστοσύνη μεταξύ των ξένων αγορών και της ελληνικής εξαρτάται αποκλειστικά από την έκβαση της διαπραγμάτευσης της Κυβέρνησης με τους Ευρωπαίους εταίρους. Σ’ αυτήν έχει εναποθέσει τις ελπίδες της η αγορά για να διαμορφωθεί εκ νέου ένα κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης προς όφελος της μικρομεσαίας ελληνικής επιχειρηματικότητας. Από αυτή την εξέλιξη θα καθοριστεί ο θάνατος ή η αναγέννησή της.
Ελπίζω να κυριαρχήσει η λογική και το δημόσιο συμφέρον. Να βγούμε επιτέλους από την αδράνεια και το σκοτάδι ενός διαρκώς επερχόμενου τέλους.
Η πολυτέλεια προτίμησης "κόμματος και χρώματος" δεν μπορεί να υφίσταται μπροστά στην προτεραιότητα διάσωσης της Ελλάδας από τη χρεοκοπία. Η κατάληξη σε μια άτακτη χρεοκοπία από πιστωτικό γεγονός μετά από 5 χρόνια άνισου αγώνα. με εκατομμύρια Έλληνες πολίτες θύματα, θα είναι από τους πολιτικούς του τόπου μια εθνική εγκληματική ενέργεια.
Κοινή επιδίωξη πρέπει να είναι η αναγέννηση και όχι ο "θάνατος" των μικρομεσαίων, η λειτουργία και όχι η απραξία της πραγματικής οικονομίας, η παρουσία και όχι απομόνωση της χώρας, η αξιοπρέπεια και όχι η απόλυτη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού. Ένας "έντιμος αυμβιβασμός" προϋποθέτει έξυπνες υποχωρήσεις εκατέρωθεν. Η ρήξη δεν είναι λύση!
* Ο Βασίλης Κορκίδης είναι Πρόεδρος της ΕΣΕΕ και του ΕΒΕΠ
