Του Ανδρέα Βεντούρη*
Στον Πειραιά, η λύση των ιδιωτών δεν είναι η πρώτη μας επιλογή. Ακόμα όμως και αν αναγκαζόμαστε να την υιοθετήσουμε ως ύστατη πρωτοβουλία
δεν θα μπορούσε να προχωρήσει αυτή τη στιγμή για μια σειρά από λόγους τους οποίους παραθέτω:
Α) Μία διαδικασία ανάθεσης και υλοποίησης απαιτεί τουλάχιστον 20 ημέρες (τροποποίηση προϋπολογισμού, δημιουργία κωδικού, διαγωνιστικές διαδικασίες κλπ). Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσε να προσφέρει άμεση λύση.
Β) Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι υπήρχε ο σχετικός κωδικός στον προϋπολογισμό ή βρισκόταν κάποιος τρόπος να πιεστούν καταστάσεις και να ξεπεράσουμε τα προαναφερόμενα, δεν υπάρχει ιδιωτική εταιρεία η οποία να διαθέτει τον απαιτούμενο (ή έστω ικανοποιητικό) στόλο απορριματοφόρων για να καλύψει πλήρως τις τεράστιες υφιστάμενες ανάγκες. Θα χρειαζόταν λοιπόν να χρησιμοποιηθούν τα απορριμματοφόρα του Δήμου, το οποίο φυσικά δεν μπορεί να γίνει αυτή τη στιγμή, με τα αμαξοστάσια υπό κατάληψη.
Γ) Ακόμα και αν ξεπερνούσαμε και τα παραπάνω και πάλι δεν θα μπορούσε να προχωρήσει η διαδικασία, καθώς με το ΧΥΤΑ κλειστό, δεν θα είχαν που να πάνε τα σκουπίδια.
Για να προλάβω όσους θα κάνουν σχετικές επισημάνσεις, ενημερώνω ότι αφενός το Παλαιό Φάληρο δεν έχει συμβασιούχους (σε αντίθεση με τον Πειραιά, όπου οι συμβασιούχοι αποτελούν περίπου το μισό εργατικό δυναμικό της διεύθυνσης καθαριότητας) και αφετέρου έχει δικά του containers στα οποία βάζει τα σκουπίδια (μέχρι να γεμίσουν βέβαια και αυτά).
Τέλος, αναφέρω απλά ότι ακόμα και στη Θεσσαλονίκη, δεν προχώρησε η σχετική διαδικασία.
*Ο Ανδρέας Βεντούρης είναι εντεταλμένος δημοτικός σύμβουλος Πειραιά
